domingo, 7 de mayo de 2017

ARRANO BELTZA


BAT
Atea erdi irekia zegoen, eta zakurra sartu zen, bizilagunaren zakurra egunero bezala Maxusen laztan bila zetorren. Josetxo, haren jabea kanpoko aldean gelditu zen, eta zakurra ateratzen ez zela ikusirik, eri-koskorrekin atea jo zuen, inork ez erantzun, eta sartzen ausartu zen. Auhenka txakurra aditu eta larriturik hurbildu zen. Emakumea erdi biluzik, lurrean nola nahi botata odoletan ikusi zuen. Gela nahasiak, eta giro otza eta kiratsak gibelat bota zuen gizona. Erdi zorabiaturik bere etxean sartu eta emazteri erran zion polizia deitzeko.
Ehun bat biztanle bizi zen herri ttiki eta lasai hartan, eta horrelakorik inoiz ezagutu ere. Biztanle gehienak nekazari nagusiak ziren, gazteek alde egiten zuten lan postu bila. Etxeek zaharkituak gelditzen ziren eta artistak hasi ziren erosten. Hogei bat urte zeraman Maxusek herrian, etxe bat erosi, zaharberritu eta bertan margotzen aritzen zena. Emakume fina, bakartia eta aldi berean atsegina. Noizbehinka, lagun enbat hartzen zuen etxean, baina hortik goiti, deus erratekorik.
Goizeko zortziak jo berriak, goiz lanbrotsu eta umel hartan bizi lagunak ikaraturik sartu ziren euren etxeetan.
Jarraituko du.

No hay comentarios: