BURMUINA ZAINDU

Igandero irakurtzen dut Mauel Vicentek idazten duen zerrenda, El Pais egunkarian. Argia eta zehatza delako idazten duena. Gaurkoan hola dio; burmuina zikin ez dadin, hona hemen beharrezko batzuk.

Goizeko albisteetatik nahitaezko guti batzuk.

Liburu on bat mesanotxean.

Telebistan erreportaje on bat, bada.

Musika klasikoa.

Eta telefonoa amatatu.

Gizon hau nire adintsukoa izanen da ziur aski, akaso horregatik izanen da era bat ados nagoela erran horiekin. Lehengoan arrituta gelditu nintzen telebistan serio izan nahi zuen emanaldi bat ikusten. Telefono inteligente (jakintsu erran beharko nuke?) bitartez lortzen ahal ditugun zerbitzuak jakiteak zozotua utzi ninduten. Telefonoaren ahalmenak fini-ezinak dira; berogailua biztu, automobilaren abiadura, garbigailuaren, labearen edo izozgailuaren, hotza... eta zernahi gehiago, dena botoi bat sakatu eta. Hori bena banekien eta erdi lo gelditzen ari nintzen, amoranteek sexu harremanak telefonoz ukan ahal dituztela, eta nola izaten den zera, aditu nuenean. Ongi azaltzen zuen emanaldiak, bikotea itsasoz separatuak, bat Ameriketan eta bertzea Ingalaterran. Norbera bere buruarekin ari zedin, bibragailua bat bertzeari, telefonoz botoia zapalduz jartzen zion martxan. Jakina, webcom delakoaren bidez elkar ikusten zuten doike. Hara nola orain duela guti arte bekatu zena, multinazionalen produktu bihurtu den.

Non ote olerkariak? Poetak. Amorantearen zain egoteak ekartzen duen zoriona, ezin egona eta fantasia? Non gelditu da? Ni goizero nire tulipanak ikustera ateratzen naiz, landarea eder aski egin da, baina, oraindik ez da loratu, irrikituan gaten naiz haiek ikustera, lehen lorea ikusi nahi dut eta.