Benetan
naturaz gozatzeko bakarrik egotea, inoren presentziarik gabe; horixe
zen gizonak pentsatzen zuena goiz hartan. Arroka grisak, uraren
irribarrea, itsas hondar leuna eta zeruaren beltza atseginduz,
aitzina bizidun orbanik gabe, uhinen doinuen erritmoa jarraituz
zihoan, goizean irratian entzundako albiste baten gain hausnartzen
hasi zenean. Atton zahar bat Ipar Ameriketan, munduko agintari
boteretsuena hain zuzen, lau mari-zirtzil kontratatu eta hotel
printzipal batean suite bat alokatu eta ohatzea mari-purtzilek
urrezko euriaz ihinztatu ondoren, urdetu eta orakatu egin dela
enperadorea. Egiteak badik berea, baina filmatu eta sarean
paratzeak... Bere buruarekin ari zen, euri tanta potolo batzuk sumatu
zituenean, Zeruari begiratu eta erauntsi ederra zetorrela ikusi zuen.
Eskua sakelara eraman eta “Hara giltzak! non ditiat kotxearen
giltzak?” Urduri telefonoa hartu zuen. “Kaka zaharra! bateriarik
gabe” Etxetik ordu luze batera zegoen, izotzil gordinean ez zen
inor ageri, autobusik ez. Urez blai, txipa-txipa egina ailegatu zen
etxera, txirri jo eta zortzi urteko bere alaba kuttunak ireki zion
atea. “Aita non zinen? Bi besoak lepora eraman zizkion. Nire
printzea, “ze ari zara? Gizona gozo. Etorri aita begira ze
zirriborro polita ari naizen egiten.
No hay comentarios:
Publicar un comentario