URKATZEKO SOKA

Ordua ailegatu zela pentsatu zuen Antoniok. Mimoz prestatu zuen gosaria, bere azkena izanen zen eta; xigortu zuen bezperako ogia, gurina eta maragurizko marmelada, eta kafe gogor bat, denak sukaldeko mahaian jarri zituen, zerbaiten hutsunea sumatu zuen, amak beti erraten zion limoizko zuku bat goizero hartzea zintzurrari komeni zitzaiola, eta une batean prestatu zuen, amaren erranak kontuan hartzen zituen gizona zelako.

Bere buruaz bertze egitera zihoan; dena zeukan ongi pentsatua. Gosaldu ondoren soinean eraman behar zuen arropa aukeratu zuen, bazekielako forentseak potreta eginen ziola, eta nolanahi jantzia egoteak ere ez zitzaion ongi iruditzen.

Hartu zuen soka motxilan eta abiatu zen oraindik ilun autatua zeukan zuhaitza bila. Haritzondo eder bat zen, herritik gertu, belai ttiki batean erreka bazterrean. Argitzen hasi zen eta zuhaitza, handia, ederra, beltza ikusi zuen eta zitzikatu zen, hainen zen handia ematen zion gozoa haren adarretik zilintzan akabatzeak.

Hurbiltzen ari zen eta harako mukuru beltz bat zuhaizpean nabaritu zuen; gizon bat zen lurrean eserita soka bat korapilatzen.

_Zer ari haiz hemen puta seme hori?

Bertzerik gabe bota zion Antoniok okupa-ri.

_Ba, ez duk ikusten, aparejua prestatzen, zer haiz itsua edo...

Erantzun zion bera bezalako txori-gaiztokoari.

_Leku hadi hemendik! zuhaitz hau nirea duk eta...

_Hirea?

Aztoratua gelditu zen Antonio, egoerak gainditzen zuen, ez zekien nola konpondu arazoa eta gizonaren ondoan eseri, eta solasaldi surrealista bat hasi zuten.

_Felipe nauk, sagar bat nahi?

_Ni Antonio. Bai, ekar iezadak, errege-sagarra ona duk...

_Nun erosi duk soka?

_Xaian, arrantzale kooperatiban. Eta hik?

_Txino batean, baina badiet zalantza, uste duk iraunen duela?

_Ba, frogatu beharko...

_Bai to! Eta irauten badik?...

_Hireak sendoa ematen dik, zilitza hadi lehenik. Hirea duk zuhaitza eta.

_E! E! Kieto parau! Hi hengoen lehenik.

_Alu zikina!...

_Asto pitoa!...

_Hi!
_Ez, hi!
_...

Bitartean argitu zuen, hego haize epelaren ferekak egin zituen lasaitu, bildu zituzten sokak eta bertze baterako uztea erabaki zuten. Astiro gurutzatu zuten belaia, elkarri mokoka, elkar zirikatzen...