Zaharra naiz,
arras zaharra; arbasorik gabea, bakarra; trinkoa eta borobila,
misteriotsua; ez dakik nun naizen sortua eta garatua. Denboretan
handia, zabala eta indartsua; eguzkiaren argiak zaindua egunez,
gauez, ilargiarenak babestua. Haizeak higitua. Lehorteek eta uholdeek
erdi itoa sarritan. Gudek eta Jinkoek mehatxatua, erdi irentsia.
Nerez naiz gotorra eta erro zuzena, suntsiezina. Hilzorian oihan eta
mendietan zokoratua, berriz ere berpiztu eta plazara ialgi nintzen.
Jakintsuen ateak jo nituen, eta zabaldu egin zizkidaten. Hementxe
nauzue zaharberritua, zuen etxeetan sartzeko nahian.
No hay comentarios:
Publicar un comentario