Beti
dago zerbait galtzeko.
Etxeak
ez dauka erlaitzik, baratzean lorerik.
Zakurra
atarian lo.
Oiloak
atzaparka, oilarra beti oilar eta dotore.
Zerria
kaiolan, ura eta bazka kautxuzko zirrika azpilan.
Ondoko
zuhaitzak fruituz beteak, pomeloa, laranja, lima...
Landan,
mandioka, artoa...
Larrean,
behi pare bat eta behorra.
Tren-geltoki
nagusia trenaren zain zegoen, azken bortz urteetan ez zen trenik
heldu, bazen denbora bertakoek alde egin zutela, baina berari inork
ez zion deus erran eta bere lanpostuan jarraitzen zuen. Posta
bulegoan soldata hartzeko, hilean behin, abrez egiten zituen ehun
kilometro. Beharrezko erosketak egin eta etxera itzultzen zen.
Emaztea eta biek bizi ziren, inorekin harremanik gabe.
Tren
bide burdinak ateratzera etorri ziren egun hartan, hartara etorriak
ezin sinets gelditu ziren, gizonaren egoera ezagutzean.
Argentinako
Ipar Handian, Bolibia, Paraguay, eta Txilekin mugan, Salta lurraldea
kokatzen da.
1991an
gobernuak tren sarea pribatizatu zuen, probintzietako aginteen
zainpean utziz. Haiek,autobusei lehentasuna emanez berrantolatu zuten
garraioa. Tren sarea alde batera utziz, ehunka herri fantasma ziren
sortu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario