Aprilak
hamar Ortzilara
Santua giristino
bazara. Ez garenontzako udaberriko egun xarmant bat.
Maritxu
urtemugik gabeko emakumea zen. Isolamenduak ustekabean
hartu zuen gehienei gisa. Hasieran abestu egiten zuen bakardadea
uxatzeko, baina, entzulerik ezean aspertu zen. Goizetan bere burua
apaintzen zuen txukunki; zertarako? norentzako? bere baitan galdeka
hasi zenean, okina entzun zuen egunero nola, tutua joka. Maritxuk ez
zuen ea ogirik jaten, baina fite hurbildu
zitzaion, okin mutil burusoil jator batek, maskarapetik irripartsu
hartu zuen Maritxu.
–Zer
gan nahi gaur neska?
-_Ba,
ekarri ogi bat, ttarra eta meharra.
_Hementxe
duzu, ttarra eta meharra.
Metro
pare batera eskularruz babestutako eskua luzatuz, mutilak ogia,
neskak dirua, eskermile, batak, ezta deus ere, bertzeak. Guti bazen
ere Maritxu ongi sentitzen zen. Bazuen zertaz dutxatu, ilea garbitu,
soinekoz aldatu… Irrikatan
itxaroten zuen eguneroko hitzordua okinarekin. Egunez, egun,
politago jartzen saiatzen
zen Maritxu; orduan eta alaiago iruditzen
zitzaizkion okinaren begiak. Zalantzati zen Maritxu, gustuko
nau ala nire fantasia da; ze, ezinegona!; ezinegona bada ere,
zerbait bada… Holako burutazioetan zegoen Maritxu, hurbildu zen
okinaren furgonetara eta okinak jaramonik ere bezero guziak joan
arte; neskak, deseroso, urduri, paperezko zakutxo bat ateratzen
ikusi zuen mutila.
Tori
nire polita, donuts bat zuretzako
No hay comentarios:
Publicar un comentario