A! Herioa, hilotz hadi, hila eta zorigaiztoko. Ama
eraman hidan, ni hil bahuen hobe. Munduaren
etsai, antzeko pare gabea. Ez zegok hire oroitza mingotsek izutuko ez duenik.
Herioa, edonor zaurtuz gero gupidarik gabe hirekin eramanen
duk, ona, gaiztoa, aberatsa ala pobrea. Denak berdin eta balio berean dituk
eramaten. Ez duk ganorik ematen Aita Santu edo erregeengatik
Ez duk begiratzen jauntxo, jendaki edo lagunik,
denen haiz etsai; Ez daukak neurri, amodio edo errukirik; tristura mina eta
ankertasuna baizik.
Ezin dik inork higandik ihes egin edo altxatu;
inor ez duk hirekin laket egon, ustekabean iristen duk hire goibel ordua,
iritsiz gero ez duk inorekin adosten.
Hilotza hilobian har artean utzi eta haren arima fite
eramaten duk, ez zegok inor munduan hire bide makurretik at. Herio; ikara! hire
izena aipatzeak.
No hay comentarios:
Publicar un comentario