Adis-abeba eta Istanbul arteko hegaldian zorabiatu nintzen. Ez nintzen
nahi orduko Bartzelonara ailegatu. Behin etxean osasun etxean hartu nuen
hitzordua; behatu zidaten bihotza eta, deus kezkatzekorik. Burmuina azterketa
bat eskatu zuen nire familia-sendagileak, eta eguna eta ospitalean hitzordua adosturik, andan eseri ninduten eta
buruan astronauta moduko kapelu bat kablez hornitua konektatu. Erizainak,
leihoak itxi, gela era bat ilundu, eta ordu erdi bat higitu gabe egon behar
nuela erran zidan. Ene! Ordu erdi bat mugitu gabe…
Itxaropenik gabeko ilusio bat
izan zen. Haize gozo bat nola. Baina haren begirada. Haren hitz gozoak amets
kuttunak birbiztu zizkidan. Eta nire baratzea loratu zen. Haren ukia leuna eta
beroa, eta nire larraina umel… Argia biztu zuen erizainak, ezustean hartu
ninduen. A! bukatu da ala?. Zer erranik; emaitza ona izan zela, zer diot? Arras
ona.
No hay comentarios:
Publicar un comentario