Ingeles moduan urratu parpaila
batekin edertua zegoenenaren aldare gainean girlanda berdeak zintzilik. Erdian
koadro ttiki bat zegoen erlikiak altxatzen, iskinetan bi laranjondo, eta,
luzera denean argimutilak eta portzelanazko murkoak; handik, ekiloreak,
zitoriak, oinlodiak, hortentsia azaoak agertzen ziren. Kolore distiratsu mukuru
hau zeihar erortzen zen tapizeraino zolagainean luzatuz; eta gauza bitxiak
ernatzen zuten. Azukre potto bat bioletazko korua batekin, Alecon harri
zintzilikarioak distiratsu ziren goroldio gainean, txinatar haizemaile bik bere
paisaiak ageriko. Loulou, arrosen
azpitik, bere kopeta urdina agerian, lapizlazuli xafla bat ematen
zuelarik.
Olagizonak, harginak, haurrak
patioaren hiru aldetan jarri ziren. Apezak astiro igo zituen eskailera mailak
eta bere urrezko eguzki handi distiratsua mahai-estalkiaren gainean utzi zuen.
Denak ziren belaunikatu. Isilune handi bat ukan zen. Eta intsentsulariek
hegaletan irrist egiten zuten bere katetxoetan.
Lurrun urdin bat igo zen
Félicité-ren gelaraino. Hark sudur mintzak hurbildu zituen sentsualitate
mistikoz arnastuz, gero betazalak itxi zituen.
Irribarrea ezpainetan. Bere bihotzaren taupadak bana bana, gero eta
ahulago, emeki, agortzen ari den iturria nola, urruntzen den
oihartzuna bezala; eta azken ahatsarekin batera, zeru erdi irekian loro
erraldoi bat bere buruaz gain hegan ikusi zelakoan.
Gustave Flaubert
No hay comentarios:
Publicar un comentario