Bidea laino
artetik ihes ihintzez blai, umel. Eguzkia heldu da, eta zuhaitzak eta
landak lurrun its bat, ea ikus ezina, dute igortzen gorantz, emeki,
han nonbait hodeiekin biltzera, akaso. Loreak ireki egiten diren
heinean erleek erle-etxeak utzi eta haien zukua xurgatzen hasten
dira, neka ezinak batetik bertzera hegaletan. Txoriek habia iruten,
goroilo eta izpi garraio, binaka ala bakarka. Eskuinuso, bele eta
zozo adarrez-adar. Erreka bazterrean haltza,eta sahatsak hosto
berritzen. Belaiak belar guri, eta lorez apainduak, ibili gabeak.
Laster etorriko dira behiak, aise bazkatzera.
Hauek denak
ditut nire aitzinean, laket naiz, nire baitako hausnarketetan
murgildurik. Batean apez bat ikusi dut, ilun. Natura inoxente artean
mamu beltza. Magia guzia erori zait, eta etxerako bidea dut hartu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario