URTEZAHARRETAN

Badoa ilargia, badator eguzkia.

Maitia non zira?

Aio erran gabe partitua.

Non zira maitia?

Txoritxo bat nintzen, eta hegan ikasten txioka joan nintzen menditik hirira.

Ederra egin zitzaidan mundua, niretzat nahi nuen mundu hura.

Ikasi nuen hegan, eta zurekin egin nuen topo; hegal autsi egin nintzen joan minak sendatzera.

Nekez, hegal nekatua eta txio apal itzuli nintzen berriz mendira.

Bidean utzi nituen irriak, dantzak eta malkoak etsipenez oroitzen.

Maitia non zira?

Urtetx! Urtetx!

Urte berri, berri zer dakarzu berri.

Uraren gainean.

Bakea eta osasuna.

Urtetx! Urtetx!

Urte zahar.

Nik atorra zahar.

Maunkarik ez.

Axolarik ez.

Urtex! Urtetx!

Joaten zen herri xehea jauntxoen atea joka urteko saria eske; abesten egiten zuten eskaria nagusia liberti eta eskuzabal izan zedin.

Urte zahar gauean egiten baitira kontuak gaur ere, egiten dugu gibelat eta gure baitan murgiltzen gara. Bizitakoak aztertuz egiten du hamalau urteko neskatilak dastatutako bere lehen musuarekin amets. Mutiko koxkorra azken futbol partidan sartutako golak kontatzen egiten da hanpatu. Etxekoandreak, kontu korrontearen saldoa egiten du begiratu, eta inoizka WhatsApp-a behatu, lankidearen mezurik baden... Etxeko gizonak ez du telefonoa hartzen, ez deitzeko erran baitio. Aitatxik bildotsa erre egiten du, begi umel. Amatxik gaztetako amodioa egiten du oroitu; luma polit bat bezala haizeak eraman zuen amodio hura: besta ongi amaitzeko gatza botatzen du surat sorginak uxatzeko. Gatzen txinpartak urte osorako eginten dituelako sorginak uxatu, eta haurrak alaitu.