ITXAROPENTSU

Azken hirurogeita hamar ureak New York-en eginak zituen, bi urterekin Mexiko-tik etorria baizen Maria. Donald Trump-n biharamunean lorik ezin eginik Central Park aldera itzuli bat egitera atera zen. Biziki hotz ernatu zuen egunak; arropaz mozorroturik, alu txapel arrosa buruan, arima goibel, emakumea eta etorkina, etorkizunaz arduratua; ordurainoko bizia bere baitan aztertzen hasi zen. Ez zen erraza izan, baino beti itxaropentsu egin zuen aitzina, eta biziarekin laket zen; ezkondu, dibortziatu, bi ume hazi, etxe baten jabe, biziak ez zuen errenditu, suntsitu; hirurogeita hamabi urte eginak zituen, baina ez zen isilduko, gatazkan jarraituko zuen; lortutako eskubideak galdu? Inoiz!

Bere buruarekin solasean, gizon batekin topo egin zuen, bera bezala mozorrotua zapela buruan, eta antiojoekin babestua, gizonaren pausoa ezaguna egin zitzaion, batean elkar beha gelditu ziren.

_ Zu zara? Zuzendu zitzaion emakumea harrituta.

_Bai ni naiz. Erantzun zion gizonak ahots apal.

Eta berrogeita hamar urte gibelat egin zuten, eta lehen amodioan murgildu; bihotzean altxatu zeukaten sekretu hartan. Egoera latzetan kontsolamendu izan zen amodio hartan. Bat bertzeari hitza kenduz, deus erran gabe, dena erraten, irrika, urduri, gozo. Gurutzatu zuten Manhattan East River aldera, Madison Ave-tik arin, Bigarren Etorbidea egin zuten Columbus Park-raino. Eguna apaltzen ari zen ordurako eta goseak ziren, “zakurtxo bero” bat eta Coca-Cola hartu zuten, gero astiro, eskutik heldu eta Brooklyn zubia gurutzatu zuten...